Safari Tanzania met dochter!
Door: Carola Roeters
Blijf op de hoogte en volg Carola
13 November 2013 | Bonaire, Kralendijk
Op safari met alleen je oudste dochter.. over kwaliteitstijd gesproken!
Samen in een grote Jeep, met Joseph, onze chauffeur, tourleider, gids, tolk, steun en toeverlaat… uren en uren en uren over extreem stoffige wegen, waar asfalt een soort vloek is en je longen, neus en mond zich vullen met stof, stof en nog meer stof.. Je wordt urenlang volledig door elkaar geschut, slaat regelmatig met je hoofd tegen het raam of je rolt bijna van je stoel.. en het is allemaal dubbel en dwars waard! Wat een avontuur! Wat een parken, wat een dieren! Zal ik uitweiden over de uitgestrekte en eindeloze vlakten van de Serengeti? De niet te evenaren zonsondergang over de krater van Ngorongoro? Het overweldigende uitzicht vanaf de lodge over Tarangire? Of juist over de leeuw die zich op armlengte afstand een zwangere zebra verscheurd… de drie luipaarden die een gazelle de boom in sleepten om verder op te peuzelen, de babyolifantjes die zich te goed doen aan moeders melk, de gieren die zo gretig de aangereden impala verorberden, de familie black-face-velvet apen die op hun dooie gemakje elkaar aan het vlooien waren, de jongen die eromheen speelden, de letterlijk honderden zebra’s die –op hun hoede- water drinken in het meer, de hippo’s die –je bent zo vadsig- lui af en toe hun neus boven het water uitsteken, de cheeta’s die zich van niets bewust een ochtendwandeling maken, de hyena’s die er inderdaad zo gemeen uitzien als in de Lion King, de dikdiks, de jaguars, de topi’s, de gnoes, de neushoorns, de giraffen, de mangoes, de stokstaartjes, de buffels, de bavianen. .. wat een film, wat een schouwspel.. En dat allemaal op een meter afstand van de jeep… nee, daar zijn al zoveel filmpjes, foto's en verhalen over te vinden op internet.. daar ga ik op deze plaats niet over uitweiden!
Zit Afrika in m'n dochter? Wat doet de kei-harde werkelijkheid van de verloskamers in een achteraf ziekenhuis in Zambia of Tanzania met haar? Hoe gaat ze om met het overlijden van baby's, armoede, gebrek aan medicijnen, pijn en een compleet andere cultuur in echt arme stukken van Oost Afrika? Hoe reageert ze op gebrek aan luxe: geen warme douche, geen douche überhaupt, veel zon en hitte, droogte en eenzijdig eten, slechte bedden, ongedierte, muggen en geen internet...
Kortom: Na 3 maanden al deze ontberingen: tijd voor verwennerij! Dus ’s avonds sliepen we in bizar luxe tenten met badkamer en warme douches, zachte bedden met muskieten netten, super lekker eten en eindelijk, eindelijk, eindelijk: tijd om bij te praten…
En wat doe je op een Safari nog meer dan behalve werken aan de moeder-dochter band en beestjes kijken? Inderdaad: je doet toeristen dingen! Zoals het bezoeken van een Masai-dorp. We zagen het al liggen vanuit de verte: een kraal met ongeveer 20 hutjes in een grote cirkel en veel kleurige mensen in en om de kraal. Om ze te mogen bezoeken betaal je $ 50. Voor dat bedrag mag je vrij foto’s maken.. We waren op dat moment de enige bezoekers en omdat het nu eenmaal zo is dat er voor ‘de musungu’s (witte mensen van overzee)’ gedanst en gezongen moet worden werd er ook voor ons gedanst en gezongen. En wat voel je je dan opgelaten, want oh oh wat zijn we op-en-top toerist.. dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. Heel erg wit en compleet met zonnebril en camera-op-buik. En niet alleen het zingen en dansen, ook het schooltje dat we mochten bezoeken was speciaal voor ons, toeristen. Dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. En daarna het bezoekje aan een van de hutjes. Met uitleg. Voor ons toeristen. Dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. En daarna natuurlijk het kopen van huisvlijt. Ik twijfel of er nog huisvlijt in zit, in al die armbandjes, kettingen, houtsnijwerkjes etc.. Iedere straatverkoper, pompstation, winkel, restaurantje etc. verkoopt exact dezelfde prullaria, tegen compleet andere bedragen, dat dan weer wel.. (Made in China??) Want onder het mom van: ‘je helpt de gehele gemeenschap ermee’ worden spiegeltjes en kraaltjes tegenwoordig tegen veel te grote pakketten Amerikaanse dollars geruild. Voor ons toeristen. Want dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel.
En zo profiteert het in wezen arme Tanzania van de rijke westerse toerist. Niet alleen met extreem hoge toegangskosten voor de parken ($200 per dag is heel normaal) ook de lodges zijn niet voor niets.. ($580 per nacht voor z’n 2-en.. –dit was wel de duurste-..) en dan dus ook in dat kielzog een deel van de oorspronkelijke bewoners, zoals de bushmen, waar we mee op jacht gingen. (Lees: een heerlijke, uitgebreide ochtendwandeling! Onderweg peper bessen etend en vogels schietend..) Een originele groep mensen nog, die idd jagen met pijl-en-boog- om eten voor de hele groep te verkrijgen. De mensen lopen rond in dierenvellen, slapen in de buitenlucht, hebben hun eigen besnijdenis rituelen en roken marihuana en pijp. Kinderen leren van de ouders, gaan niet school. Maar ook daar is doorgedrongen dat je een betere pijl maakt met een ijzeren punt. En daar is geld voor nodig. Vandaar dat toeristen mee mogen op de jacht. Wij dus ook. Want we willen geen toeristen zijn, maar dat zijn we wel. En dat kunnen we echt, echt niet veranderen. Ook niet als Afrika in je zit...
Samen in een grote Jeep, met Joseph, onze chauffeur, tourleider, gids, tolk, steun en toeverlaat… uren en uren en uren over extreem stoffige wegen, waar asfalt een soort vloek is en je longen, neus en mond zich vullen met stof, stof en nog meer stof.. Je wordt urenlang volledig door elkaar geschut, slaat regelmatig met je hoofd tegen het raam of je rolt bijna van je stoel.. en het is allemaal dubbel en dwars waard! Wat een avontuur! Wat een parken, wat een dieren! Zal ik uitweiden over de uitgestrekte en eindeloze vlakten van de Serengeti? De niet te evenaren zonsondergang over de krater van Ngorongoro? Het overweldigende uitzicht vanaf de lodge over Tarangire? Of juist over de leeuw die zich op armlengte afstand een zwangere zebra verscheurd… de drie luipaarden die een gazelle de boom in sleepten om verder op te peuzelen, de babyolifantjes die zich te goed doen aan moeders melk, de gieren die zo gretig de aangereden impala verorberden, de familie black-face-velvet apen die op hun dooie gemakje elkaar aan het vlooien waren, de jongen die eromheen speelden, de letterlijk honderden zebra’s die –op hun hoede- water drinken in het meer, de hippo’s die –je bent zo vadsig- lui af en toe hun neus boven het water uitsteken, de cheeta’s die zich van niets bewust een ochtendwandeling maken, de hyena’s die er inderdaad zo gemeen uitzien als in de Lion King, de dikdiks, de jaguars, de topi’s, de gnoes, de neushoorns, de giraffen, de mangoes, de stokstaartjes, de buffels, de bavianen. .. wat een film, wat een schouwspel.. En dat allemaal op een meter afstand van de jeep… nee, daar zijn al zoveel filmpjes, foto's en verhalen over te vinden op internet.. daar ga ik op deze plaats niet over uitweiden!
Zit Afrika in m'n dochter? Wat doet de kei-harde werkelijkheid van de verloskamers in een achteraf ziekenhuis in Zambia of Tanzania met haar? Hoe gaat ze om met het overlijden van baby's, armoede, gebrek aan medicijnen, pijn en een compleet andere cultuur in echt arme stukken van Oost Afrika? Hoe reageert ze op gebrek aan luxe: geen warme douche, geen douche überhaupt, veel zon en hitte, droogte en eenzijdig eten, slechte bedden, ongedierte, muggen en geen internet...
Kortom: Na 3 maanden al deze ontberingen: tijd voor verwennerij! Dus ’s avonds sliepen we in bizar luxe tenten met badkamer en warme douches, zachte bedden met muskieten netten, super lekker eten en eindelijk, eindelijk, eindelijk: tijd om bij te praten…
En wat doe je op een Safari nog meer dan behalve werken aan de moeder-dochter band en beestjes kijken? Inderdaad: je doet toeristen dingen! Zoals het bezoeken van een Masai-dorp. We zagen het al liggen vanuit de verte: een kraal met ongeveer 20 hutjes in een grote cirkel en veel kleurige mensen in en om de kraal. Om ze te mogen bezoeken betaal je $ 50. Voor dat bedrag mag je vrij foto’s maken.. We waren op dat moment de enige bezoekers en omdat het nu eenmaal zo is dat er voor ‘de musungu’s (witte mensen van overzee)’ gedanst en gezongen moet worden werd er ook voor ons gedanst en gezongen. En wat voel je je dan opgelaten, want oh oh wat zijn we op-en-top toerist.. dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. Heel erg wit en compleet met zonnebril en camera-op-buik. En niet alleen het zingen en dansen, ook het schooltje dat we mochten bezoeken was speciaal voor ons, toeristen. Dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. En daarna het bezoekje aan een van de hutjes. Met uitleg. Voor ons toeristen. Dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel. En daarna natuurlijk het kopen van huisvlijt. Ik twijfel of er nog huisvlijt in zit, in al die armbandjes, kettingen, houtsnijwerkjes etc.. Iedere straatverkoper, pompstation, winkel, restaurantje etc. verkoopt exact dezelfde prullaria, tegen compleet andere bedragen, dat dan weer wel.. (Made in China??) Want onder het mom van: ‘je helpt de gehele gemeenschap ermee’ worden spiegeltjes en kraaltjes tegenwoordig tegen veel te grote pakketten Amerikaanse dollars geruild. Voor ons toeristen. Want dat willen we niet zijn, maar dat zijn we wel.
En zo profiteert het in wezen arme Tanzania van de rijke westerse toerist. Niet alleen met extreem hoge toegangskosten voor de parken ($200 per dag is heel normaal) ook de lodges zijn niet voor niets.. ($580 per nacht voor z’n 2-en.. –dit was wel de duurste-..) en dan dus ook in dat kielzog een deel van de oorspronkelijke bewoners, zoals de bushmen, waar we mee op jacht gingen. (Lees: een heerlijke, uitgebreide ochtendwandeling! Onderweg peper bessen etend en vogels schietend..) Een originele groep mensen nog, die idd jagen met pijl-en-boog- om eten voor de hele groep te verkrijgen. De mensen lopen rond in dierenvellen, slapen in de buitenlucht, hebben hun eigen besnijdenis rituelen en roken marihuana en pijp. Kinderen leren van de ouders, gaan niet school. Maar ook daar is doorgedrongen dat je een betere pijl maakt met een ijzeren punt. En daar is geld voor nodig. Vandaar dat toeristen mee mogen op de jacht. Wij dus ook. Want we willen geen toeristen zijn, maar dat zijn we wel. En dat kunnen we echt, echt niet veranderen. Ook niet als Afrika in je zit...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
