Eerste echte werkdag..

Eerste werkdag..
Ja, en toen was de eerste, echte werkdag daar! Een mooie gelegenheid om te verhalen over de dagelijkse gang van zaken op Bonaire. Hoe doen we dat nu hier? Om te beginnen start de dag echt vroeg. Logisch, want je wil zoveel mogelijk gebruik maken van het daglicht. Dus vroege start en vroeg einde van de dag. Dat scheelt ook elektriciteit, hoe minder airco’s, lampen etc. er aan zijn. Hoe goedkoper het wordt. Niet alleen de boodschappen zijn duur op dit eiland, op de elektriciteit ‘loop je leeg’, zoals een vriend van mij zo plastisch uitdrukt. Dus-door-de-weeks ligt je eigenlijk rond 21:00 – 22:00 uur op bed.. De airco even aan en na een half uurtje of zo, de airco uit. De fan staat al aan en dan is het prima tot aan einde van de nacht. Ik slaap enkel onder een laken, maar veel mensen slapen nog onder een dekbed, dat voelt namelijk zo vertrouwd.. Dus de hele nacht de airco aan, en dan onder een dekbed slapen.. beetje vreemd (en duur!), in mijn ogen..
Om kwart voor zes in de ochtend gaat de wekker. De meisjes worden dan ook wakker en een ieder gaat douchen. Nu hebben we wel 3 badkamers in het huis. Dat lijkt veel, maar hier is het erg Amerikaans. Iedere slaapkamer heeft z’n eigen badkamer. Soms deel je een badkamer met 2 slaapkamers. Eigenlijk is dat heerlijk! Nooit rijen wachtenden, nooit gedoe met spulletjes enzo, wel veel schoonmaakwerk.. maar het goede nieuws is: ik heb een mw. gevonden die mij wil helpen met het schoonhouden van het huis! Ben daar erg gelukkig mee! Ik ken haar nog van vroeger tijden, toen ik in een ander huis hier op het eiland verbleef en zij ons ook daar heeft geholpen.
Na het douchen, aankleden –uiteraard- en dan zorg ik voor ontbijt, brood mee etc. Sidney skyped dan met haar vader en als ik hem ook nog spreek, komen we al snel in tijdnood! Wel gezellig en een prettig begin van de dag.
Sidney haar school is bijzonder streng. Te laat komen, geen huiswerk gemaakt, materiaal niet in orde: bij herhaling van 2 of 3 keer, betekent dat nablijven.. en dat betekent meteen enkele uren nablijven. Ik denk dat dat strenge karakter ook echt nodig is. Ik merk dat het hier op het eiland de normaalste zaak van de wereld is om afspraken te maken en zonder afbellen, gewoon niet te komen. Ik moet aan die houding nog erg wennen... geeft me ook zorg, want woensdag vertrek ik voor enkele dagen naar Aruba en er komt iemand in huis die voor de kids gaat zorgen.. komt ze dan wel? Gaat dat verder wel goed? Ze rijdt dan in mijn auto, maar onduidelijk voor mij is of ze een rijbewijs heeft.. ik kan me niet voostellen dat al die chauffeurs hier op het eiland, netjes hun rijbewijs hebben gehaald. Er is geloof ik wel een rijschool, maar of die het nu erg druk heeft… bovendien: je rijvaardigheid opdoen op Bonaire.. inmiddels heeft Bonaire 3 rotondes, geen stoplichten en er is maar 1 plek waar je de versnelling in z’n 4 kan zetten… en de meeste mensen komen nauwelijks van het eiland af..
Om 07:00 uur vertrekken we richting de scholen, en dan komen we terecht in de enige file van het eiland… de lange stoet auto’s die hun kroost moet afzetten bij de SGB (Scholen Gemeenschap Bonaire) en de Aquamarin (Basisschool Janna). Bijzonder als je ziet dat ‘de berg’ (Santa Barbara, waar wij ook wonen) leegloopt en achter elkaar tuft naar de school. Erg oneconomisch. Er is wel een schoolbus, maar die haalt de kids op uit Rincon (20 minuten afstand van waar wij wonen) en dropt ze dan bij de verschillende scholen. Er is maar 1 SGB en 1 e-college; er zijn 4 basisscholen, waarvan 2 Nederlands talig.
Maar goed. We hebben wel geluk. Sidney haar school is direct aan de weg naar de school van Janna. We verliezen dus geen tijd met omrijden ofzo.. Daarna ga ik naar mijn werk, een kamer met airco in het ziekenhuis. Vervolgens kom ik erachter dat de eerste patiënt wel gebeld is, maar pas uren later komt opdagen.. agenda in de war, etc. Het zal erbij horen..
Ik heb zowaar 3 patiënten gezien. Tot nu toe lijkt het erg op wat ik in Nederland heb gedaan, dus dat lijkt goed mee te vallen! Of dat zo blijft? Was wel weer erg leuk om echt aan de slag te zijn! Had vanmiddag ook een uitgebreid gesprek met een potentiële andere klant en dan is het fijn om te merken dat je gewenst en welkom bent op het eiland. Het feit dat ik hier woon en dus meer continuïteit kan geven, meer dagen beschikbaar ben en ook nog eens een ‘echte’ (geregistreerde) bedrijfsarts ben, is voor veel werkgevers heel prettig.