Mijn leven als huisvrouw

Sinds wij met pensioen zijn heb ik geen patiënt meer aangeraakt. Nu al 5 weken. Dat is wel even aanpassen en ik heb dan ook last van ontwenningsverschijnselen. Zo heb ik een onbedwingbare neiging om zoete lekkernijen te bakken, vrijwel dagelijks uitgebreid te koken, vloeren te moppen, ramen te lappen, keukens te vegen, badkamers schoon te maken, etc. Maar ik ben nog redelijk onwennig met deze activiteiten en heb dus hulp nodig. Van internet, wel te verstaan. Met recepten om te koken en te bakken begrijp ik internet en kan ‘t daarvoor goed gebruiken, maar voor ’t schoonmaken had ik daar nooit aan gedacht. Tot ik mezelf betrapte in ‘t lezen van een artikel in de Volkskrant: “Hoe lap je ramen het best?” Blijkbaar is schoonmaken een kunst, een wetenschap en staat het bol van de “handige tips en weetjes”. (Een ui in het water om ramen mee te lappen??) Een nieuwe wereld gaat voor me open. Los van ’t feit dat ik blijkbaar interesse heb in dergelijke artikelen (wie had dat ooit gedacht), is er dus ook een hoop te ontdekken. Ik leefde nog in de veronderstelling dat ‘een sopje van allesreiniger en een doekje’ voldoende is om alles schoon te maken, maar niets blijkt minder waar. Internet helpt me gauw uit die droom. Glasreiniger, keukenreiniger, badkamer reiniger, vloerreiniger, chroomreiniger, roestvrijstaalreiniger, kalkreiniger, meubelreiniger, interieur reiniger. Afijn de lijst in oneindig. En dan denk je dat je er bent: nou nee hoor. Ook waarmee je schoonmaakt kan oneindig variëren. Doekjes met en zonder microvezels, doekjes voor droog schoonmaken, nat schoonmaken, borstels in alle soorten en maten, maar ook speciale schoonmaaksponzen, glasdoeken, trekkers, stofafnemers, dweilsystemen, wondersponzen, 100 soorten mop systemen etc. Ik wist ’t niet. Mijn respect voor onze schoonmaak dames op Bonaire is met sprongen toegenomen. Schoonmaken is blijkbaar een echt ambacht.

Maar ik had behoefte aan een gewone plumeau. Die ik nog kende van vroeger. Probleem: een gewone plumeau kwam in dit rijtje niet voor. Zal wel vervangen zijn voor een vorm van een stofafnemer, waar ik dan nog niet mee bekend ben. Dit huis, uit 1777, is nog nooit afgestoft. De spinraggen hangen overal en verzamelen zich met een ongekende hoeveelheid hondenharen (buurman had hier tot vorige week nog 4 reusachtig grote Labradors rondlopen) onder alle kisten, stoelen, banken en ander meubilair maar vooral ook tegen het plafond. Met muren van ruim 4 meter hoog, kan ik eenvoudigweg niet bij de hoeken waar de grootste hoeveelheid spinrag zich verzamelt.

Een plumeau dus. Niet te vinden in de winkels waar we nog wel heen kunnen. Ik vond in de supermarkt wel iets dat stof als een magneet aantrok. Dat leek me wel wat. Op een uitschuifbare stok tot wel 99 cm!! Yes! Met mijn 1.70 m en een magneetwerking: moet kunnen. Afijn. Die magneet werkt dus niet op ruim een meter afstand tot de hoek waar het spinrag zich in heeft verzamelt. Dat stond natuurlijk niet op de verpakking. Of misschien ook wel, maar het Portugees ben ik op dat niveau nog niet machtig. Enigszins teleurgesteld en wachtend op voldoende moed om een rondgang met ladder en eenvoudige schoonmaakdoek te ondernemen, liet ik de magnetische stofafnemer maar voor wat ‘t was. Maar redding was nabij! Ik ontdekte op 1 van de rondgangen door deze boerderij dat 1 van mijn voorgangers blijkbaar een zelfde probleem had ervaren! Vond ik daar toch ineens een ouderwetse plumeau, vastgemaakt op een stok van ruim 3 meter lang! Niks magnetisch, niks moderns, gewoon een ouderwets, zelf geknutseld, werkbaar schoonmaak instrument! De klus was snel geklaard. Nooit gedacht dat ik zo gelukkig zou kunnen worden van hoeken en muren zonder spinrag!